Karanlığın Elli Tonu - E L James

O kadar fazla konuşulduktan sonra ve o kadar fazla tavsiye edildikten sonra dayanamayıp serinin ilk kitabı olan Grinin Elli Tonu kitabını okumuştum ve fazla hoşuma gitmemişti. Kitabın sonu da beni fazla şaşırtmamış ve beklenilenin aksine ikinciyi okumak için bir istek duymuyordum. Fakat kitap insanları nasıl etkiledi ise üçünü de okumadan yorum yapmama konusunda çok tavsiye aldım diyebilirim.

Serinin ikinci kitabı olan Karanlığın Elli Tonu kitabını da sonunda okudum ve nedense üçüncü kitabı okumak için yine bir istek duymuyorum. Büyük ihtimal baskılara dayanamayarak onu da okuyacağım fakat şimdilik ikinci kitaptan biraz bahsedelim.

Serinin ikinci kitabında da Ana’nın aşkı yine sözde kalıyor ve Gray’e karşı aşkını gösterme konusunda sözleri dışında hiçbir şey yok. Dahası Gray ne isterse tersini yapıyor ve bundan da zevk alıyor. Kitapta Gray’in eskilerinden biri işin içine giriyor ve kitaba biraz heyecan katıyor fakat onun sonu da tam hayal kırıklığı. O kadar güvenlik önlemi, o kadar gizemli olaylar olduktan sonra bu kadar basit son bulması yazarın yaratıcılığının sıfır olduğunu gösteriyor.

Gray yine aşkı için her şeyi yaparken Ana sadece söz vermekten başka bir şey yapmıyor fakat sözlerinde de durduğunu görmek pek mümkün değil. Herkes üçüncü kitapta bir şey yaptığını söylüyor da bu kadar şeyden sonra o da bir şey yapsın artık. Zaten sırf üçüncü kitap okunsun diye kitabın sonuna da gizemli bir hava katmışlar. Umarım onun sonu da bu kitaptaki olay gibi basit kalmaz.