John Verdon kitapları iki özelliği barındırır. Bunlardan birincisi katil litap boyunca işin içindedir ve iyi bir gözlemci iseniz bulmanız mümkündür. İkincisi ise cinayetler gizemlidir ve nasıl yapıldığını bulabilmek bile okuyucuya farklı bir his verir.
Şeytanı Uyandırma romanında bu ikisi de yok. Birincisi katili bulabilmek mümkün değil. İkincisi ise cinayetler çok basit ve hiçbir özel yanı yok. Hatta nedeni daha en başta anlıyorsunuz.
Kitabın en kötü yanı ise sonu diyebilirim. Baştan sona kadar katil kusursuzluğa önem veren, her türlü ayrıntıyı düşünen, peşindekileri farklı yönlendiren biri gibi gösteriliyor fakat sonda çok kolay yakalanıyor. Böyle birinin sonda göz göre göre böyle bir hata yapması pek akla mantığa sığmıyor.
Kitabın kısa özeti ise yıllar once bir grup Mercedes kullanıcısı öldürülüyor ve yıllar sonra bir kız geride kalanların acıları ile bir belgesel hazırlamak istiyor. Dave Gurney de danışman olarak ona yardımcı oluyor. Olayın tam anlamıyla araştırılmadığını farkediyor ve işi derinlemesine araştırıyor. Tabi katil geri dönüyor ve cinayetlerine yine başlıyor. Fakat kim olduğuna dair tek bir iz bile yok. Dave Gurney de tehlikeli bir oyun oynamaya karar veriyor ve katilin kim olduğunu bildiğini katile hissettiriyor. Tabi katil de onun peşine düşüyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder